تحلیل روابط رهبری اخلاقی، معنویت در کار و فرسودگی شغلی

زمینه: کارکنان حوزه خدمات بهداشتی-درمانی به ویژه پرستاران، به سبب مواجه با بیماران، مرگ و میرها و سایر منابع فشار روانی، در معرض فرسودگی شغلی قرار دارند. در جستجوی عوامل مؤثر بر کاهش فرسودگی شغلی پرستاران، هدف پژوهش حاضر بررسی روابط بین رهبری اخلاقی، معنویت در کار و فرسودگی شغلی در میان پرستاران بیمارستان های دولتی شهر سنندج بود. روش: پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل: کلیۀ پرستاران بیمارستان های دولتی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهر سنندج (410 نفر) بود که با استفاده از شیوۀ نمونه گیری تصادفی ساده، 148 نفر به عنوان نمونه انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها؛ پرسشنامۀ رهبری اخلاقی، معنویت در کار و فرسودگی شغلی بود که روایی آن ها با استناد به دیدگاه صاحب نظران و پایایی آن ها از طریق ضریب آلفای کرونباخ، بررسی و مورد تأیید قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که؛ رهبری اخلاقی و معنویت در کار رابطۀ منفی و معنی داری با فرسودگی شغلی پرستاران دارند. یافته ها همچنین نشان داد که؛ معنویت در کار می تواند نقش میانجی را در افزایش ارتباط بین رهبری اخلاقی و فرسودگی شغلی ایفا نماید.  نتیجه گیری: بر مبنای یافته های پژوهش، ضرورت توجه به ارزش های اخلاقی به ویژه از جانب مدیران و رهبران سازمانی احساس گشته و چنان چه مسئولین بیمارستانی در صدد کاهش فرسودگی شغلی پرستاران هستند، شایسته است در جهت کاربست رفتارهای اخلاق مدارانه و ایجاد جوکاری لبریز از معنویت اهتمام ورزند.